17/1/10

Luís Villares Naveira: non teño nada que engadir


Tomaivos unhes minutos e escoitai a Luís Villares Naveira.


Detrás das súas palabras non hai nin unha intención política, nin unha manipulación ideolóxica, nin unha controversia electoralista.

Non é máis que un xuíz que se ve na obriga de lembra-la Constitución e a Declaración Universal dos Dereitos Humanos. Ante esto, non hai nada que discutir, nin que engadir... non sendo que se pretenda reformar calquera destes dous documentos (o cal, por outros motivos, non interesaría en absoluto ós que pretenden atentar contra a Costitución).

Virán unhes meses de confrontacións estúpidas, manipulacións políticas e posicionamentos radicais dun bando ou doutro, raiando máis coa paixón futboleira e a fe relixiosa que coa reflexión e a lóxica. Agora mesmo vou buscar o exemplar da Constitución que me regalaron por ter nacido no 78 para levalo no bolso, e a quen me pregunte polo meu "posicionamento" ensinareillo. Nada máis... e nada menos.














Pdt.: Agora si teño algo que dicir


Non vou publicar o comunicado que a Consellería nos enviou, eso déixollelo ós sindicatos que, imaxino, tomarán as medidas oportunas ante unha misiva semellante no día antes de un paro convocado (lémbrame moito a algo que sucedeu fai unhes anos e gustaríame que houbera unha resposta democrática e aleccionante coma a que houbo daquela). Pero o que si podo publicar, facendo honor ós meus dereitos e liberdades é a miña resposta que supoño, non será lida (pero é que o correo que a Xunta puxo a disposión pública para alegacións ó borrador seica está colapsado!!)

Estimad@s Srs.:

En primeiro lugar, necesito dicirlles que este comunicado tiña que ter chegado xa hai días, dado que @s docentes fomos @s últim@s en recibilo e, coido, estamos directamente afectad@s. En cambio, paréceme que facer chegar ás nosas mans o borrador hoxe 20 de xaneiro, víspera dun paro legalmente convocado, é pouco menos que sospeitosamente coercitivo. Se o motivo de enviarnos hoxe o borrador é que vostedes pensan que imos ir a un paro laboral sen coñecemento dos motivos... permítanme dicirlles que é claramente insultante.

Por sorte, xa moit@s de nós nos fixemos con el hai tempo, xa o lemos e xa o comentamos.

En canto á constitucionalidade do borrador á que aluden no seu comunicado, discrepo radicalmente. Espero que estean vostedes convenientemente aconsellados por xuristas competentes para defender que a libre escolla de nais e pais da lingua na que han recibi-l@s alumn@s o ensino obrigatorio non atenta contra os artigos 9, 10 e 14 da Constitución, nin contra o artigo 2 da Declaración dos Dereitos Humanos, nin contra o artigo 8 da Carta Europea das Linguas Rexionais e Minoritarias.

En Galicia, o plurilingüismo xa existe, desde fai séculos, de feito, desgraciadamente tintado ata aínda hoxe dunha triste e degradante diglosia, que, segundo tódolos documentos anteditos, debe ser combatida por tódolos medios posibles, polas institucións públicas, particularmente as educativas.

En canto á aprendizaxe de linguas estranxeiras:
Primeiro, toda a comunidade educativa e a sociedade en xeral recoñece as carencias no coñecemento de linguas estranxeiras.
Segundo, en ningún caso debe considerarse no ensino obrigatorio ás linguas estranxeiras ó mesmo nivel que as linguas oficiais.
Terceiro, a insistencia do borrador na importancia da lingua inglesa é empobrecedora, simplista e, atrévome a dicir, favorable á colonización lingüística e cultural.
Cuarto, en ningún caso se fai alusión á posibilidade da aprendizaxe de ningunha das outras linguas do estado, que contribuiría á cohesión e intercambio dentro deste.
Quinto, o profesorado si está preparado para incluír linguas estranxeiras nas súas programacións, un exemplo clarísimo somos @s profesores de FP, que convivimos a diario e con toda naturalidade con un vocabulario técnico en linguas diversas.

Espero que estes apuntamentos contribúan nese "proceso ilusionante que principiamos agora" ó que vostedes aluden.

Agradezo de antemán a súa atención e agardo que a xornada de mañá se desenvolva coa normalidade que a democracia esixe (Capítulo II da Constitución vixente).