Despois de anos de investigación infructuosa, e dun libro literariamente coherente pero que quedou nunha simple introducción ó vocabulario auto-emotivo, por fin parín hai unhes meses un poema que se achega un pouco máis ás miñas pretensións do "todo autoemotivo" (forma e fondo). Non sei se foi casualidade ou o principio do camiño que andaba buscando, sexa como sexa este é o fío que pretendo seguir, espero que vos faga sentir algo.
Por respeto a Camilo G. Torres e á revista Xistral, na que apareceu por primeira vez fai unhes meses, tíveno gardado antes de publicalo na bitácora. Penso que xa pasou ese tempo prudencial e xa o podo compartir cos/as que non vos fixestes coa revista (aínda que vos aconsello que a busquedes), engadíndolle unhas versións en catalán e castelán máis que apuradas polas que pido perdón antes de nada, pero que me serven a min no meu estudio do catalán namentres non atope as clases regladas que busco.
Por respeto a Camilo G. Torres e á revista Xistral, na que apareceu por primeira vez fai unhes meses, tíveno gardado antes de publicalo na bitácora. Penso que xa pasou ese tempo prudencial e xa o podo compartir cos/as que non vos fixestes coa revista (aínda que vos aconsello que a busquedes), engadíndolle unhas versións en catalán e castelán máis que apuradas polas que pido perdón antes de nada, pero que me serven a min no meu estudio do catalán namentres non atope as clases regladas que busco.
Como unha leva
"An intellectual tortoise
Racing with your bullet train"
All because of you, U2
Racing with your bullet train"
All because of you, U2
hai días que esperto excéntrica coma unha leva
que baila na súa árbore despreocupada da cadea que a fai xirar
sentíndose libre da correa que lle marca o ritmo
eses días vostede sorrí
é a imaxe bébeda do meu subconsciente
e a min non me aterra que me vexa bailar enfronte
que faga análise das miñas trazadas sen cronómetro
eses días que me movo sen acougo
lene e forte coma unha leva
eses días podería miralo a vostede ós ollos
podería permitirlle esculcarme dentro
foi vostede quen me mudou de man o reloxo
así é que teño a esquerda ceibe
para movela na espiral sempre aberta
así é que bailo na moto enfiando estradas ganduxadas
e todo ten sentido coma o xirar da leva
agora
coa man esquerda ceibe do tempo
vostede ensinoume a productividade dos arrebatos de ira
e Marcuse as pulsións
así eu trato de remexer todo eso nun peto
que levo comigo nas rutas retortas
na horta que quero sachar e medrar
como parire dun mal polvo unha preciosa liberdade
rectificable e perfecta coma unha leva
Com una lleva
"An intellectual tortoise
Racing with your bullet train"
All because of you, U2
Racing with your bullet train"
All because of you, U2
hi ha dies que em desperto excèntrica com una lleva
que balla en el seu arbre despreocupada de la cadena que la fa girar
sentint-se lliure de la corretja que li marca el ritme
aquests dies vostè somriu
és la imatge embriaga del meu subconscient
i a mi no em dóna terror que em vegi ballar davant
que faci anàlisi de les meves traçades sense cronòmetre
aquests dies que em moc sense assossec
lleu i fort com una lleva
aquests dies podria mirar-ho a vostè als ulls
podria permetre-li aguaitar-me dins
va ser vostè qui em va canviar de mà el rellotge
així que tinc l'esquerra lliure
per moure-la en l'espiral sempre oberta
així és que ballo en la moto enfilant carreteres embastades
i tot té sentit com el girar de la lleva
ara
amb la mà esquerra lliure del temps
vostè em va ensenyar la productivitat dels arravataments d'ira
i Marcuse les pulsions
així jo tracte de batre tot això en una butxaca
que porto amb mi en les rutes retorçades
en l'horta que vull llaurar i créixer
com parir d'un mal polvo una preciosa llibertat
rectificable i perfecta com una lleva
Como una leva
"An intellectual tortoise
Racing with your bullet train"
All because of you, U2
Racing with your bullet train"
All because of you, U2
hay días que me despierto excéntrica como una leva
que baila en su árbol despreocupada de la cadena que la hace girar
sintiéndose libre de la correa que le marca el ritmo
esos días usted sonríe
es la imagen ebria de mi subconsciente
y a mí no me aterroriza que me vea bailar enfrente
que haga análisis de mis trazadas sin cronómetro
esos días que me muevo sin sosiego
leve y fuerte como una leva
esos días podría mirarlo a usted a los ojos
podría permitirle acecharme dentro
fue usted quien me cambió de mano el reloj
así que tengo la izquierda libre
para moverla en la espiral siempre abierta
así es que bailo en la moto enhebrando carreteras hilvanadas
y todo tiene sentido como el girar de la leva
ahora
con la mano izquierda libre del tiempo
usted me enseñó la productividad de los arrebatos de ira
y Marcuse las pulsiones
así yo trato de batir todo eso en un bolsillo
que llevo conmigo en las rutas retorcidas
en la huerta que quiero amelgar y crecer
como parir de un mal polvo una preciosa libertad
rectificable y perfecta como una leva
